เรื่องสั้น อรุณเบิกฟ้ากลางกรุงมะนิลา
ตอน มุ่งหน้าสู่เมืองหลวง
สำหรับการเดินทางเข้าสู่เมืองหลวงในครั้งนี้ นับว่าเป็นครั้งแรกของเด็กหญิงวัยประถมศึกษาทั้งสองคน พวกเธอมีความรู้สึกตื่นเต้นในการเดินทางและพบเจอสิ่งใหม่ที่รออยู่เบื้องหน้า มีความสนใจมองบรรยากาศรอบข้างถนน ท่ามกลางอากาศที่ร้อนระอุช่วงเดือนเมษายนก่อนเข้าสู่เทศกาลวันสงกรานต์ การเดินทางเป็นไปด้วยบรรยากาศที่สนุกสนานลืมคนที่บ้านไปชั่วขณะตามประสาของเด็ก “แม่ค่ะแวะเข้าห้องน้ำก่อนคะ หนูปวดฉี่” เด็กหญิงผู้ที่เป็นน้องบอกแม่หลังจากนั่งรถออกมาจากบ้านได้ประมาณหนึ่งชั่วโมง “รอก่อนนะ เพิ่งผ่านปั๊มน้ำมันมาเมื่อกี้” แม่บอกลูกสาวคนเล็ก ขับรถมาเรื่อยๆก็ยังไม่เจอปั๊มน้ำมันซักปั๊ม “แม่หนูฉี่จะราดแล้ว” ลูกสาวคนเล็กตัวแคระแกร็นจนได้รับฉายาว่า “ไอ้แคระ” แต่นางก็งอนทุกครั้งเมื่อโดนเรียกว่า “ไอ้แคระ” เป็นการบูลี่ของคนเซราะกราว เสียงเด็กหญิงผู้น้องเตือนแม่อีกครั้งว่าถ้าไม่จอดรถเดี่ยวเจอดีแน่ เสียงเบรกรถดังเอี๊ยดริมถนนทางหลวงมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง “ลงไปฉี่ข้างถนนนี่แหละ” เสียงแม่บอกลูกสาวคนเล็ก “พี่พี่ยืนบังให้หน่อยหนูอาย” แม่นึกในใจนี่ลูกสาวแม่เป็นสาวตั้งแต่เมื่อไหร่ ขับรถต่อไปอีกสักพัก คราวนี้ถึงคิวพี่สาวบ้าง “แม่คะหนูว่าเราแวะเข้าเซเว่นก่อนดีกว่า เผื่อหาอะไรกินรองท้อง” พี่สาวพูดโน้มน้าวให้แม่แวะจอดรถที่ปั๊มแห่งหนึ่ง ระหว่างเดินทางไปเซเว่นนั้นพี่สาวเหลือบสายตาไปเห็นห้องน้ำ จึงรีบขอตัวไปห้องน้ำเพราะกลัวว่าต้องแวะข้างทาง “แม่คะเมืองหลวงเป็นยังงัยหรือคะเหมือนบ้านเราไหมคะ”พี่สาวถามบ้างหลังจากกินข้าวอิ่มนอนหลับไปหนึ่งยกก็ยังไม่ถึงจุดหมายปลายทางซักที “ทำไมถึงไกลจังเมืองหลวงนี่” ผู้เป็นแม่จึงรีบตอบคำถามรวบเลยเพราะถ้าไม่รีบตอบเดี่ยวคำถามจะรัวมาเรื่อยๆ “เมืองหลวงมีชื่อ กรุงเทพมหานคร ชื่อยาวแม่จำไม่ได้ เนื่องจากแม่มีความจำสั้นเป็นปลาทอง เป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดของประเทศไทย เป็นศูนย์กลางการปกครอง การศึกษา การคมนาคมขนส่ง การเงิน การธนาคาร การพาณิชย์ การสื่อสาร ตั้งอยู่บนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเจ้าพระยา มีแม่น้ำเจ้าพระยาไหลผ่านและแบ่งเมืองออกเป็นสองฝั่งคือ ฝั่งพระนคร และฝั่งธนบุรี มีสถานที่สำคัญต่างๆเช่นพระที่นั่งจักรีมหาปราสาท เสาชิงช้า วัดพระแก้ว อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย และอื่นๆอีกมากมาย มีคำขวัญว่า “กรุงเทพมหานคร ดุจเทพสร้าง เมืองศูนย์กลางการปกครอง วัด วัง งามเรืองรอง เมืองหลวงของประเทศไทย” แม่ผู้ชอบอธิบายแบบยืดยาว ขับผ่านมาเรื่อยๆเจอแหล่งน้ำขนาดใหญ่ “แม่ค่ะนั่นแม่น้ำอะไรคะ”น้องถามบ้าง “ออ เขื่อนลำตะคองเป็นเขื่อนดิน (earthfill dam) ตั้งอยู่เขตจังหวัดนครราชสีมา มีโรงไฟฟ้าลำตะคองชลภาวัฒนาซึ่งเป็นโรงไฟฟ้าพลังน้ำและมีกังหันลมผลิตไฟฟ้าทอดยาวตลอดแนวเขายายเที่ยง” พร้อมกับชี้ให้ดูประกอบคำอธิบาย
ตะวันบ่ายคล้อยแดดเริ่มส่องเข้ามาทางหน้ารถ เด็กๆ ย้ายไปนั่งด้านหลัง “กริ้ง กริ้ง กริ้ง”เสียงไลน์โทรเข้า “ถึงใหนกันแล้ว”เสียงปลายสายถามแสดงถึงความเป็นห่วงในการเดินทางเข้าสู่เมืองหลวงและต้องเดินทางอีกยาวไกลข้ามน้ำข้ามทะเลต่อไป “อยุธยาละ”แม่ตอบเป็นสั้นได้ใจความ น้องสาวตื่นขึ้นมาแบบงัวเงียถามขึ้นว่า “อยุธยาคือที่ไหนหรือคะ” แม่ตอบแบบสั้นๆเนื่องจากเริ่มอ่อนเพลียในการขับรถและอากาศร้อนอบอ้าวช่วงเดือนสงกรานต์ รถยนต์ร่นเก่า แอร์ไม่ค่อยเย็น“เป็นเมืองหลวงในอดีตของประเทศไทยคะ มีความอุดมสมบูรณ์มาก่อนดั่งคำกล่าวที่ว่า ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว”
“ใหนละปลา ใหนละข้าว ไม่เห็นมีเลย” เริ่มไม่ค่อยเชื่อแล้วเนื่องจากไม่เห็นด้วยตา พี่สาวค้าน แม่เลยเลือกที่จะนิ่งเงียบไม่งั้นต้องคุยยาวแน่ รถวีออสสีบรอนเงิน รุ่นเก่าแก่ เกือบ20ปีแล้ว แต่สภาพเครื่องยนต์ยังใหม่อยู่ขับน้อยมาก ขับขึ้นบนทางด่วนเพื่อมุ่งหน้าไปที่เขตพระโขนง เด็กๆเริ่มตื่นตาตื่นใจเห็นตึกรามบ้านช่องสูงตระหง่าน “เป็นแบบนี้นี่เองเมืองหลวง” พี่สาวพูดเปรยในลำคอไม่ต้องการคำตอบ ตะวันบ่ายคล้อยจะตกตึกแล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงที่พักสักที รถเริ่มติดอย่างหนักหน่วงเนื่องจากเป็นช่วงเวลาเย็นของวันศุกร์และหยุดยาวถึงวันจันทร์ทำให้การจราจรคับคั่งมากกว่าปกตินั่นเอง คนรอรับปลายทางโทรตามเป็นระยะๆ เนื่องจากรอตั้งแต่เที่ยงยังไม่ถึงซักที ตลอดเส้นทางผู้เป็นแม่ต้องตอบคำถามที่มีมาเรื่อยๆ จนเพลียทั้งการขับรถและพูดคุยแต่ในฐานะที่เป็นมนุษย์แม่ ถึงอย่างไรก็ต้องอดทน แต่สำหรับเด็กวัยเรียนประถมศึกษาดูมีพละกำลังและอยากรู้ อยากเห็นตามพัฒนาการและการเจริญเติบโตตามวัย สุดท้ายก็มาถึงจุดหมายปลายทางคือเมืองหลวงกรุงเทพมหหานครโดยปลอดภัยตลอดการเดินทางร่วม 8 ชั่วโมง เด็กๆมีความสุขมากที่สุดตรงที่ได้เล่นน้ำในสระน้ำของเมืองหลวงซึ่งมีความแตกต่างจากการเล่นน้ำคลองตามบ้านนอกเซราะกราว หลังเสร็จจากว่ายน้ำก็พาไปรับประทานอาหารปะเภทเนื้อย่างแถวเขตพระโขนงนั่นเอง สำหรับเด็กการกินบุบเฟ่ต์ดูแล้วก็ไม่น่าคุ้มหรอก กินได้ห้าคำก็หยุดกินแล้วสำหรับน้องสาวผู้ซึ่งมีรูปร่างผอมบาง หุ่นดีตั้งแต่เด็ก ซึ่งแตกต่างจากพี่สาวอย่างเห็นได้ชัด พี่สาวนี่ชอบกิน ถือว่าตลกบริโภคเลยก็ว่าได้ ตกกลางคืนหลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยพาพี่น้องนั่งดูแสงสีกรุงเทพอย่างมีความสุขและหยอกล้อกันตามประสาของเด็กวัยประถมศึกษา เหลือเวลาอีกแค่หนึ่งวันก็ต้องเดินทางแล้วเรามาติดตามกันเลยว่าสำหรับเด็กวัยประถมศึกษาที่ศึกษาเล่าเรียนและอยู่เซราะกราวตลอดระยะเวลา8ปีไม่เคยเจอเครื่องบิน เคยเห็นแต่ในทีวีหรือมองเห็นบนฟ้าเท่านั้น หากว่าให้พวกเค้าต้องเลือกอาหารและจัดกระเป๋าเดินทาง พวกเค้าจะมีปัญหาตอนตรวจสัมภาระในการเดินทางหรือไม่ อย่างไร แอบใส่อะไรเข้าไปในกระเป๋าเดินที่ขึ้นบนเครื่องบ้าง? หากสนใจเรื่องสั้นแนวเด็กหญิงวัยประถมศึกษาคนเซราะกราวสองคน ที่คนหนึ่งมีแนวการแต่งตัวแบบทอมบอย และอีกคนหนึ่งชอบการแต่งตัวแบบสาวหวาน รบกวนกดไลค์หรือกดแชร์เพื่อให้กำลังนักเขียนมือใหม่ภายใต้นามปากกา Rommyrom ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องสั้นคะ