Category: Uncategorized

9 สตอรี่ชีวิตกับเก้าลูกสตรอเบอรี่                                                                 

ทำไมถึงชื่อเรื่องว่า 9 สตอรีชีวิตกับเก้าลูกสตรอเบอรี่ เพราะว่าการเกิดมาบนโลกใบนี้ของมนุษย์โดยส่วนใหญ่แล้วจะเริ่มต้นตั้งแต่อาศัยอยู่ในท้องแม่เป็นระยะเวลาเก้า เดือน  ซึ่งภายในระยะเวลาเก้า เดือนนั้นคนที่มีหน้าที่ความรับผิดชอบดูแลลูกในครรภ์คือผู้หญิงที่ได้รับการขนาดนามว่า “มารดา หรือแม่ ม๊ะ แม๊ะ มาม้า แม  Mom มามี้ แม่เอง”  หรือศัพท์อื่นๆ  อีกมากมายที่ใช้เรียกคำว่าแม่นั่นเอง  (ดังเพลง  พระคุณแม่ “แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง ที่เฝ้าหวง ห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล แม่เราเฝ้าโอ้ละเห่ กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไปจนไกล” 

เรามาดูกันเลยว่าทั้ง 9 สตอรี่นั้นจะมีเนื้อหาที่น่าสนใจอย่างไร ? เราจะต้องวางแผนชีวิตอย่างไรเกี่ยวกับสินทรัพย์ด้านการเงิน การลงทุน  ภาวะความเจ็บป่วย และปัญหาด้านสุขภาพ หากเมื่อลูกสตรอเบอรี่ทั้งเก้าลูกเราต้องหยิบมากินตามช่วงวัย เราจะต้องเก็บสะสมลูกสตรอเบอรี่ให้เพียงพอตอนที่เราไม่สามารถหาเงินได้นั่นเอง

1. “สตอรี่ชีวิตกับลูกสตรอเบอรี่ที่หนึ่ง” เป็นเนื้อหาที่กล่าวถึงเกี่ยวกับการกำเนิดเกิดมาของมนุษย์บนโลกใบนี้  โดยเริ่มตั้งแต่การเกิดแบบธรรมชาติและการเกิดแบบหลอดแก้ว รวมถึงการบำรุงครรภ์ของมารดา  และการติดตามการตรวจครรภ์  เรื่องเล่าต่างๆ ที่มีความเกี่ยวข้องกับสตรีมีครรภ์ พัฒนาการของลูกน้อยในครรภ์มารดา ความเชื่อด้านสุขภาพต่างๆ จนถึงการคลอดออกมาสู่โลกภายนอก รวมอยู่ในสตอรี่นี้ทั้งหมด (สำหรับสตรอเบอรี่ลูกที่หนึ่งนั้น  เราไม่ได้หาเองหากแต่เป็นหน้าที่ของพ่อแม่ผู้ที่ให้กำเนิดเป็นผู้จัดเตรียมไว้ให้แล้ว)
2. “สตอรี่ชีวิตกับลูกสตรอเบอรี่ที่สอง” เป็นเนื้อหาที่กล่าวถึงเกี่ยวเด็กหลังคลอดแรกเกิดจนอายุถึงสิบขวบโดยจะกล่าวถึงพัฒนาการด้านต่างๆ  ซึ่งในสตอรี่นี้จะมีพัฒนาการของวัยเด็กก่อนเรียน และเด็กวัยเรียนประถมศึกษา เนื้อหาสามารถติดตามได้ในสตอรี่นี้(สำหรับสตรอเบอรี่ลูกที่สองนั้น พ่อแม่หรือบรรพบุรุษจัดเตรียมไว้ให้แล้ว หากเด็กไม่ได้เกิดมาแบบโชคดีแล้ว เด็กจะต้องหากเก็บลูกสตรอเบอรี่กินเอง)
3. “สตอรี่ชีวิตกับลูกสตรอเบอรี่ที่สาม” เป็นเนื้อหาที่กล่าวถึงเกี่ยวกับเด็กอายุสิบเอ็ดขวบถึงอายุยี่สิบปีโดยจะกล่าวถึงพัฒนาการของเด็กวัยรุ่น เรื่องเล่าต่างๆของเด็กวัยรุ่น หรือโรคที่พบบ่อยๆ ในวัยนี้ (สำหรับลูกสตรอเบอรี่ที่สามนั้น พ่อแม่หรือบรรพบุรุษจัดเตรียมไว้ให้แล้ว หากเด็กไม่ได้เกิดมาแบบโชคดีแล้ว เด็กจะต้องหากเก็บลูกสตรอเบอรี่กินเองเช่นกัน)
4. “สตอรี่ชีวิตกับลูกสตรอเบอรี่ที่สี่” เป็นเนื้อหาที่กล่าวถึงเกี่ยวกับวัยผู้ใหญ่ตอนต้นตั้งแต่อายุยี่เอ็ดปีถึงอายุสามสิบปี ซึ่งวัยนี้จะเป็นวัยที่เริ่มต้นทำงานหลังจากการเรียนจบในระดับปริญญาตรี โดยจะต้องวางแผนในการหาลูกสตรอเบอรี่เพื่อกินในชีวิตประจำวัน และวางแผนในการแบ่งเก็บลูกสตรอเบอรี่ไว้กินในยามเจ็บไข้ได้ป่วย หรือในวัยที่ไม่สามารถทำงานได้แล้ว รวมถึงการดูแลด้านสุขภาพและโรคที่เกิดขึ้นได้บ่อยๆ  ในวัยนี้
5. “สตอรี่ชีวิตกับลูกสตรอเบอรี่ที่ห้า” เป็นเนื้อหาที่กล่าวถึงเกี่ยวกับวัยผู้ใหญ่อายุสามสิบเอ็ดปีถึงอายุสี่สิบปี นับเป็นวัยที่เริ่มต้นสำหรับการวางแผนมีครอบครัว พร้อมกับเริ่มมีลูกๆ จำเป็นต้องแบ่งลูกสตรอเบอรี่ที่หามาได้
6. “สตอรี่ชีวิตกับลูกสตรอเบอรี่ที่หก” เป็นเนื้อหาที่กล่าวถึงเกี่ยวกับวัยผู้ใหญ่ที่มีอายุสี่สิบเอ็ดปีถึงอายุห้าสิบปี นับเป็นวัยที่มีความรับผิดชอบมากขึ้น  ต้องเผชิญกับปัญหาเกี่ยวกับลูกเข้าสู่วัยรุ่นและตนเองก็เริ่มต้นเข้าสู่วัยทองนับเป็นสตอรี่ชีวิตที่มีความอลเวงมากทีเดียว
7. “สตอรี่ชีวิตกับลูกสตรอเบอรี่ที่เจ็ด” เป็นเนื้อหาที่กล่าวถึงเกี่ยวกับวัยทองที่มีอายุห้าสิบเอ็ดปีถึงอายุหกสิบปี เป็นช่วงชีวิตที่ลูกๆ ประสบความสำเร็จ เริ่มแยกตัวไปสร้างครอบครัวของตนเองเพื่อสะสมสตรอเบอรี่ลูกที่หนึ่งต่อไป (พ่อแม่ต้องหาจัดเตรียมลูกสตรอเบอรี่หลังเข้าสู่วัยเกษียร)
8. “สตอรี่ชีวิตกับลูกสตรอเบอรี่ที่แปด” เป็นเนื้อหาที่กล่าวถึงเกี่ยวกับวัยที่มีอายุหกสิบเอ็ดปีถึงอายุเจ็ดสิบปีหรือที่เรียกว่าวัยเกษียรนั่นเอง (วัยนี้นับว่าเป็นวัยที่ไม่ต้องหาลูกสตรอเบอรี่แล้ว  หากเราได้จัดเตรียมลูกสตรอเบอรี่ไว้เพียงพอ  ก็เป็นวัยที่ท่องเที่ยวอย่างเดียว)
9. “สตอรี่ชีวิตกับลูกสตรอเบอรี่ที่เก้า” เป็นเนื้อหาที่กล่าวถึงเกี่ยวกับวัยที่มีอายุเจ็ดสิบเอ็ดปีถึงตลอดจนเสียชีวิตจากโลกใบนี้ไป (เป็นวัยชราที่เริ่มเดินเหินลำบาก จำเป็นต้องมีผู้ดูแล มีภาวะสมองเสื่อมตามวัย ร่างกายเสื่อมตามวัย)

หากใครที่สนใจบทความนี้สามารถติดตามตอนต่อได้ในบทความเรื่อง  “9 สตอรี่ชีวิตกับเก้าลูกสตรอเบอรี่”  ว่าเนื้อหาจะมีความน่าสนใจ และมีเรื่องเล่าสนุกๆ อย่างไรบ้าง? โดยติดตามอ่านได้ตามช่วงวัยของตนเอง 

เรื่องเล่าของผู้ชายวัยทอง

ปัญหาวัยทองเกิดขึ้นได้กับทั้งเพศชายและเพศหญิง การเข้าสู่วัยทองนั้นมักพบเมื่อเข้าสู่ช่วงอายุตั้งแต่ 40 ปีขึ้นไป  ขึ้นอยู่กับว่าใครจะเกิดขึ้นก่อนหรือหลัง วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ของคนวัยทองให้ฟังหลังจากได้สัมภาษณ์มาแบบสดๆร้อนๆ

เริ่มต้นบทสนทนากับผู้ชายวัยทอง

 ( A):  “เธอๆ ฉันอยากให้เธอช่วยหาครีมบำรุงผิวหน้ายี่ห้อ AA. ให้หน่อยน่ะว่ามีขายที่ใหนบ้าง ? ฉันอยากได้มาใช้เพื่อบำรุงผิวหน้า” พร้อมกับยื่นจดหมายน้อยที่เขียนด้วยลายมือตัวเล็กๆ ส่งมาให้ 

(Rom): “ได้ได้ เด่วค้นหาในเน็ตให้นะ (อยู่หน้าจอคอมพอดีเลย) พร้อมกับชำเลืองชม้ายตามองเจ้าของเสียงพร้อมกับถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า “ขอโทษค่ะตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่แล้วค่ะ(สอดรู้นิดหน่อย เพื่อประเมินผู้ป่วยนึกว่าตัวเองทำงานพยาบาลอยู่)”

(A): “ฉันอายุ 70 ปีละ ฉันเป็นคนรักสุขภาพนะ ฉันกินอาหารที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย ชอบกินผลไม้ ดื่มน้ำผลไม้ แต่กินเบียร์ประจำ และสูบบุหรี่ (เห็นมาด้วยตาเลย)

(Rom) นึกในใจ จริงๆ อยากให้มีเสียงออกมาให้ได้ยิน “นี่คือพฤติกรรมคนรักสุขภาพแล้วหรือ ?” พร้อมกับค้นหาในชอบปี้สักพัก “ฉันเจอละ” พร้อมกับยื่นหน้าจอดูด้วยกัน แต่ฉันว่าเราไปหาดูตามร้านขายเครื่องสำอางน่าจะดีกว่านะ ราคาอาจจะถูกกว่า หรือร้านเซเว่นอาจจะมีก็ได้นะ(เนื่องจากไม่ค่อยได้ซื้อครีมบำรุงราคาแพงมาก่อน

(เหตุการณ์ที่ร้าน  711 ณ เวลาพลบค่ำๆ)

(A): “ช่วยฉันดูหน่อยนะว่ายี่ห้อใหนดี”

(Rom): ได้ได้ พร้อมกับเดินวนใน 711 ไป 1 รอบ“ฉันเจอละเซรัมพร้อมกับมีรูปแตงโมที่หน้าซอง ฉันว่าอันนี้ได้นะ ลองใช้ดู ราคาไม่แพงนะ 139 บาท พร้อมกับเรียกพนักงานมาปลดล็อคเพื่อรับสินค้าไปจ่ายเงิน ” เราก็เลือกมา1 ลองมาใช้ดู

วันรุ่งขึ้น (ณ ชายหาดเวลาบ่ายคล้อย)

(A): “เธอว่าหน้าฉันดีขึ้นไหมละ”  พร้อมกับนั่งดื่มเบียร์ และสูบบุหรี่ในเวลาเดียวกัน

(Rom): นึกในใจ”ฉันทาครีมมาจนอายุ 50 กว่าเหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ รับควันจากเธอวันนี้แหละ แต่ก็ตอบแบบให้กำลังใจคนไข้ เด่วเสียกำลังในการดูแลผิวหน้า (วิญญาณพยาบาลยังมีอยู่ในตัว) “เอ่อ ดีขึ้นอยู่นะ” วันนี้เธอไปใหนมาช่วงเช้า

(A): “ฉันไปฟิตเนส  ว่ายน้ำมา และรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ” พร้อมกับยื่นจดหมายน้อยมาให้ “ฉันไปคลินิกผิวพรรณมา สอบถามราคาการทำ HIFU พร้อมกับบอกราคา XXXXX บาท”

(Rom): “ฉันว่ามันแพงมากนะ  ชั้นไม่มีเงินจ่ายหรอก” พร้อมกับแสดงสีหน้าละห้อย

(A): “ฉันว่าถ้าเธอผิวขาวเธอสวยมากเลยนะ”

(Rom): นึกในใจ เธอมายุ่งอะไรกับผิวกระดำกระด่างของชั้นนนน 

(A): “ฉีดโบท็อกที่หน้าก็ดีนะ ช่วยให้หน้าเต่งตึง” นางชี้จุดตำแหน่ง หน้าผาก แก้ม และคาง

(Rom): “ไม่ดีหรอกค่ะ หลังจากฉีดไประยะหนึ่งผิวหนังหย่อนคล้อย ต้องฉีดบ่อยๆ ไม่ชอบให้สารเคมีเข้าใต้ผิวหนัง” แต่ความจริงไม่มีเงินฉีด 555

(A): “งั้น HIFU นี่แหละปลอดภัยว่า” ชั้นซื้อครีมทาผิวมาพร้อมโชว์ให้ดู และนางก็หยิบมาทาผิว เป็นครีมบำรุงไม่มีกันแดดแต่อย่างใด

(Rom): “ชั้นก็ซื้อมา คราวนี้ขิงกันละ ของฉันมีกันแดด 50% เลยดูซิ  เธอซื้อมาราคาเท่าไหร่ละ”

(A): “ชั้นซื้อราคา 159 บาท ดูหลอดใหญ่กว่าของเธอนะ” งานนี้ไม่จบง่าย

(Rom): “ของฉันมีกันแดดซื้อมา 139 บาท  ทาแล้วกันแดดป้องกันมะเร็งผิวหนัง” ขิงกับใครไม่ขิง มาขิงกับอดีตพยาบาลอย่างชั้น

(A): “ชั้นอยากให้ผิวดำ พร้อมโชว์ผิวขาวมาก่อนแต่โดนแดดเลียให้ดำ”

(Rom): “งั้นเธอก็ชอบผิวชั้นนะซิ  หรือไม่ก็แอบชอบชั้นหรือเปล่า”

(A): ทำหน้าเลิกลัก พร้อมหัวเราะกลบเกลื่อน

(Rom) นึกในใจ วันวาเลนไทน์เหลืออีก 2 วัน ระวังตัวไว้ละ

ติดตามตอนต่อไป  หลังวันวาเลนไทน์เด่วเล่าให้ฟังต่อคะ

 

---

สนใจบทความอื่นๆเกี่ยวกับหัวใจติดตามอ่านได้ที่ healthybestcare.com

เรื่องเล่าผู้ป่วยโรคเบาหวาน

โรคเบาหวานเป็นโรคยอดฮิตที่พบเจอได้บ่อยในวัยทำงานหลังอายุ40ปีขึ้นไป หากเกิดแล้วควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้ไม่ดี ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนตามมาเช่น ภาวะน้ำตาลในเลือดสูงหรือต่ำ แผลที่เท้าหายยาก  โรคเบาหวานขึ้นตา โรคหัวใจและหลอดเลือด  โรคความดันโลหิตสูง หรือมักพูดสั้นๆว่า ตา ไต ตีน เป็นต้น ดีนะที่เราไม่มีโรคเบาหวานมารุมเร้า ไม่งั้นคงแย่ แต่ก็ไม่วายมีคนไกล้ตัวเป็นโรคเบาหวานซึ่งตรวจพบเมื่อไม่นานมานี่เอง เรามาดูกันเลยว่าผู้ป่วยรายนี้มีความเข้าใจและรู้เรื่องโรคเบาหวานมากน้อยแค่ใหน

(พยาบาล)​” คุณตรวจพบว่ามีโรคเบาหวานนานหรือยังคะ”
(ผู้ป่วย)​”ฉันเพิ่งตรวจพบเมื่อ2วันก่อนนี้เอง หมอให้กินยาเบาหวาน เช้า1เม็ด และเย็น 1 เม็ด
(พยาบาล)” แล้วตอนนี้มีอาการเป็นยังงัยบ้างค่ะ”
(ผู้ป่วย)” ฉันรู้สึกอ่อนเพลีย ไม่ค่อยมีแรงเลย”
(พยาบาล)” คุณมีเครื่องมือตรวจเบาหวานเองไหม ฉันจะได้ตรวจให้” (วิญญาณพยาบาลเข้าสิง)​
(ผู้ป่วย)​”ฉันไม่มีหรอก เราไปตรวจที่โรงพยาบาลกันตอนนี้เลยไหม”
(พยาบาล)​”ฉันว่า  คุณซื้อเครื่องตรวจเลยดีกว่าเพราะอย่างไร คุณต้องตรวจบ่อยๆอยู่แล้ว”
(ผู้ป่วย)” ได้  เด่วฉันไปซื้อมาจากร้านขายยา ขายส่ง ราคาน่าจะถูกกว่านะ”
(พยาบาล)” ได้คะ ถ้าได้เครื่องตรวจมาบอกฉันแล้วกัน เด่วฉันตรวจให้นะ”

หลังตรวจระดับน้ำตาลปลายนิ้ววันแรก
(พยาบาล)​”ผลระดับน้ำตาลปลายนิ้วก่อนอาหารเช้า 94 นะคะ” หลังจากนั้นกินกาแฟดำ2แก้ว น้ำผลไม้ 2 แก้ว นม 1 แก้ว
(พยาบาล)” คุณกินข้าวหน่อยไหม”
(ผู้ป่วย)” ฉันไม่กินข้าวเพราะไม่ดีต่อระดับน้ำตาลในเลือด”
(พยาบาล)” คุณกินได้นะแต่ให้จำกัดปริมาณเน้นกินผักให้มากขึ้น”
วันต่อมา
(ผู้ป่วย)” ฉันรู้สึกอ่อนเพลียไม่มีแรงเลยนะ”
(พยาบาล)​”ฉันว่าคุณต้องกินอาหารเช้า ทานยาควบคุมน้ำตาลนะ ไม่งั้นคุณจะได้พลังงานมาจากใหน”
(ผู้ป่วย)​โทรปรึกษาเพื่อน” ฉันไม่ค่อยมีแรงเลย อ่อนเพลีย”
(เพื่อน)” เธอไปซื้อวิตามินบีรวมมากินซิ น่าจะช่วยเธอได้นะ”
(พยาบาล)​ หูไวตาไวรีบพูดสวนไปทันทีว่า” เค้ากินอาหารเช้าน้อย แล้วกินยาคุมระดับน้ำตาล จะเอาแรงมาจากใหนละ”
(ผู้ป่วยและเพื่อน)​ ต่อไปฉันจะกินอาหารเช้าและกินระหว่างมื้อด้วย
(พยาบาล)​ แอบยิ้มอย่างมีเลขนัย อยากคิดออกมาดัง ดีแล้วที่ไม่เจอภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ

ติดตามตอนต่อไปว่าการดูแลรักษารายนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป

---

สนใจบทความอื่นๆเกี่ยวกับหัวใจติดตามอ่านได้ที่ healthybestcare.com

คำว่า “แบตเตอรี่เสื่อม หรือแบตเตอรี่หมด” เกี่ยวโยงกับการใช้ชีวิตอย่างไร?

ในยุคดิจิทัล กลุ่มคนที่ให้ความสำคัญคือ กลุ่มผู้เยาว์วัย กลุ่มผู้หญิงและชาวเน็ต คงไม่มีใครที่ไม่มีอุปกรณ์และเครื่องมือสื่อสารที่ใช้สำหรับการติดต่อสื่อสารและทำธุรกรรมผ่านมือถือหรืออุปกรณ์อื่นๆ เช่น คอมพิวเตอร์ โน้ตบุค แท็ปเลต เป็นต้น

การซื้อของออนไลน์   การโอนเงิน  การจ่ายเงินผ่านแอฟการเงิน   การลงทุนผ่านแอฟต่างๆ  รวมถึงการตรวจรักษาสุขภาพผ่านแอฟพลิเคชันอื่นๆ  หากแบตเตอรี่หมดอาจทำให้เกิดปัญหาในการทำธุระกรรมต่างๆได้ การเตรียมแบตเตอรี่สำรองจะช่วยให้เราสมารถใช้งานอุปกรณ์เครื่องมือสื่อสารได้ยาวนานขึ้น 

การใช้ชีวิตก็เช่นเดียวกัน  หากเราใช้ชีวิตในแต่ละวันจนลืมดูแลสุขภาพของตนเองก็ทำให้สุขภาพร่างกายของเราเสื่อมลงได้ก่อนเวลาอันควร ฉะนั้นเราจะใช้ชีวิตในแต่ละวันอย่างไรเพื่อให้เราไม่เกิดปัญหาเหมือนแบตเตอรี่เสื่อมหรือแบตเตอรี่หมดในแต่ละวัน  เพราะคนเราทุกคนนั้นมีเวลา 24 ชั่วโมงใน 1 วัน แต่กลับมีบางคนมักพูดว่า ไม่มีเวลาอยู่เสมอๆ แล้วเราสามารถบริหารเวลาอย่างไร เพื่อให้ใช้ชีวิตอย่างมีประสิทธิภาพและไม่เกิดปัญหาแบตเตอรี่เสื่อมหรือแบตเตอรี่หมด

1. การจัดตารางเวลา  การจัดตารางเวลาในแต่ละวัน แต่ละอาทิตย์ แต่ละเดือน จะช่วยให้เราสามารถจัดการกับชีวิตได้ว่าเราจะทำอะไร เวลาไหน เดินทางไปพักผ่อนหรือท่องเที่ยว เพื่อให้ร่างกายได้รับการพักผ่อนจากความตึงเครียดในการทำงานโดยไม่ต้องพึ่งการสูบบุหรี่เพื่อคลายเครียด การดื่มแอลกอฮอล์เพื่อคลายเครียด การใช้ยาเสพติดเพื่อคลายเครียด เพราะจะยิ่งทำให้ร่างกายเกิดความอ่อนล้าหนักขึ้นกว่าเดิม มักจะได้ยินคนกลุ่มวัยทำงานพูดบ่อยๆว่า  เย็นนี้เลิกงานเจอกันหน่อยไหม กินเหล้าเพื่อผ่อนคลายความเครียดจากการทำงานเป็นต้น หากเราไม่สามารถบริหารจัดการเวลาในแต่ละวันได้ ซักวันหนึ่งปัญหาแบตเตอรี่เสื่อมหรือแบตเตอรี่หมดอาจเกิดขึ้นกันตนเองได้
2. การเรียงลำดับความสำคัญ การกำหนดลำดับความสำคัญของงานจะช่วยให้เรารู้ว่าเรื่องใหนจำเป็นต้องทำก่อนหลัง โดยทั่วไปเราต้องจัดการแก้ปัญหาที่สำคัญก่อน ปัญหาเล็กน้อยให้แก้ไขทีหลัง เป็นต้น
3. การแบ่งเวลางานและเวลาส่วนตัวให้เหมาะสม เราต้องเข้าใจก่อนว่า เราไม่สามารถทำงานได้ทั้งชีวิต แต่เราทำงานได้แค่อายุ 60-70 ปี  และแบ่งเก็บไว้ใช้ช่วงหลังอายุ 60 ปี เราจึงจำเป็นต้องวางแผนชีวิต  ดั่งลูกสตรอเบอรี่  9 ลูกที่เราต้องหยิบมากิน  ลูกที่หนึ่งและสองเราจะหยิบมากินได้ในช่วงที่มีอายุ 1-10 ปี และ10-20 ปี ซึ่งหากเราโชคดีก็เป็นลูกสตรอเบอรี่ที่พ่อแม่เตรียมไว้ให้แล้ว ขณะที่ลูกที่สามเราจำเป็นต้องหาเองเพื่อหยิบมากินในช่วงชีวิต 20-30 ปี หากเรากินหมดทั้งลูกแสดงว่าเวลาในการหาเงินของเราอาจหมดไปโดยไม่ได้วางแผนสำหรับอนาคตที่เหลืออยู่  หลังจากไม่ได้ทำงานแล้ว สตรอเบอรี่ลูกที่สี่หยิบมากินในช่วงชีวิต 30-40 ปี รวมถึงการจัดสรรเพื่อตนเองยามแก่ชราและแบ่งให้สำหรับพ่อแม่ที่แก่ชราอีกด้วย สำหรับคนที่มีครอบครัวและลูกนั้นจำเป็นต้องแบ่งปันลูกสตรอเบอรี่ในครอบครัว สตรอเบอรี่ลูกที่ห้าหยิบมากินในช่วงชีวิต 40-50 ปี ซึ่งเป็นช่วงที่ทำงานได้น้อยลง ปัญหาด้านสุขภาพเริ่มเกิดขึ้น เราจึงต้องแบ่งลูกสตรอเบอรี่ไว้กินในยามแก่ชราหากไม่มีใครแบ่งลูกสตรอเบอรี่ให้  สตรอเบอรี่ลูกที่หกหยิบมากินในช่วงชีวิต 50-60 ปี ซึ่งเป็นช่วงของสิบปีสุดท้ายของการทำงานจำเป็นต้องวางแผนเพื่อจัดเตรียมลูกสตรอเบอรี่ลูกที่เจ็ด ลูกที่แปด และลูกที่เก้าไว้กินในยามแก่ชราในยามที่ไม่สามารถทำงานได้  เอาไว้กินในช่วงสุดท้ายของชีวิต 
4. การจัดการงานยากให้เสร็จก่อน กล่าวคือหากเราทำงานที่ยากเสร็จก่อน  หลังจากนั้นจะช่วยให้เราจัดการงานที่ง่ายได้ง่ายมากขึ้นกว่าเดิม เป็นต้น
5. การหาเวลาพักผ่อนบ้าง การพักผ่อนในแต่ละวันอย่างน้อย 10-15 นาทีจะช่วยให้สมองปลอดโปร่งคิดงาน หรืองานที่ต้องการความคิดสร้างสรรค์ได้ดีขึ้น

จะเห็นได้ว่าการใช้ชีวิตในแต่ละวันนั้น   ถ้าหากเราไม่จัดสรรเวลาอย่างเหมาะสมแล้ว เราอาจเกิดปัญหาแบตเตอรี่เสื่อม หรือแบตเตอรี่หมดลงได้  โดยที่ไม่สามารถชาร์ตไฟกลับมาคึนได้อีกเลย

---

สนใจบทความอื่นๆเกี่ยวกับหัวใจติดตามอ่านได้ที่ healthybestcare.com

ป่วยทางกายแต่ไม่ป่วยทางใจต้องทำอย่างไร?

มนุษย์เราทุกคนต้องพบเจอกับการ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ซึ่งเป็นสิ่งที่สิ่งมีชีวิตไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ และเป็นกฎเกณฑ์ธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตบนโลกใบนี้ แต่ถ้าหากเราป่วยทางกายแล้วให้รำลึกไว้เสมอว่า “จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว” จะช่วยให้ร่างกายเราได้รับผลกระทบจากความเจ็บป่วยให้น้อยที่สุด ความเจ็บป่วยทางกายอาจทำอะไรเราได้ไม่มากนัก หากใจเราพร้อมที่จะจัดการกับความเจ็บป่วย แต่ทั้งนี้ต้องขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งของแต่ละบุคคล ซึ่งเรียกว่าปัจเจกบุคคล เราไม่สามารถให้ใครมาเหมือนเรา และเราเองก็ไม่เหมือนใคร แต่ละคนชอบแต่ละอย่างไม่เหมือนกัน เช่น บางคนผิวคล้ำอยากได้ผิวขาวก็พยายามกินยา ฉีดยาเพื่อให้ได้ผิวขาว ขณะที่บางคนผิวขาวก็อยากได้ผิวคล้ำ ก็มานั่งกลางแดดร้อนจัด หรือใช้ยาทาให้ผิวคล้ำโดยไม่กลัวต่อมะเร็งผิวหนังเลย

เราเองตั้งแต่เกิดมาร่างกายแข็งแรงมาโดยตลอด  ไม่เคยเจ็บป่วยต้องเข้ารักษาในโรงพยาบาลในฐานะผู้ป่วยในซักครั้งเดียว  จนกระทั่งอายุย่างเข้า 36 ปี ร่างกายเริ่มแสดงอาการเจ็บป่วยเริ่มด้วยปัญหาด้านปอดก่อนเลย พอป่วยก็บุกอวัยวะสำคัญ หลังกินยารักษาก็เจอปัญหาผลข้างคียงของยา ตับได้รับผลกระทบจากยาต้องเปลี่ยนแผนการรักษามาฉีดยาทุกวันเป็นเวลา 1 เดือน หลังจากนั้นก็กินยารักษามาตลอด 2 ปีกว่า ผิวที่ดำคล้ำอยู่เดิมก็ดำหนักเข้าไปอีก สิ่งที่ทำได้ตอนนั้นก็คือทำใจอย่างเดียว หลังรักษาโรคแรกผ่านไป ก้อนในมดลูกก็แสดงอาการออกมาให้เห็นเมื่ออายุย่างเข้า 42 ปี  ใจเราก็อยากตัดมดลูกออกเลย แต่หมอก็ให้เรากลับมาคิดก่อนว่าจะตัดมดลูกออกไหม เนื่องจากยังไม่มีลูก(สามี) เผื่ออนาคตอยากมีลูก เราก็ไม่มีแฟนแล้วจะมีลูกตอนใหน  แต่ก็คล้อยตามหมอขึ้นมาทันที รู้สึกมีความหวังเผื่อมีลูกเป็นของตัวเองเข้าสำนวน  (คนในอยากออก  คนนอกอยากเข้าขึ้นมาทันที) ปัญหาที่พบเรื่องมีเลือดประจำเดือนออกมาก ซีด อ่อนเพลีย ช่วงมีประจำเดือนนี่ต้องทำใจ แต่ก็พยายามให้ร่างกายปรับตัวเข้ากับปัญหาเลือดออกให้ได้ ปัญหาสืบเนื่อง  เกิดผลกระทบกับการทำงานมีภาวะอ่อนเพลีย อ่อนล้า อาการสมองเสื่อมเริ่มมาเยือน ความจำและการตัดสินใจเริ่มแย่ลง เราก็หวังว่าประจำเดือนหมด  ก้อนคงหายไป แต่โรคโควิด 19 ก็มาระบาดช่วงที่ร่างกายยังไม่แข็งแรงเต็มที่ เจอวิกฤติโรคใหม่เกือบเอาชีวิตไม่รอด ทั้งปัญหาทางกายและทางจิตใจสุดท้ายต้องออกจากงานเพื่อดูแลตนเองร่วมหกเดือนเต็มแต่  เราก็ผ่านวิกฤติมาได้อย่างยากลำบาก สุดท้ายก็หวังว่าไม่เจอวิกฤติหนักๆอีกจนแก่ชราเพราะผ่านมาเยอะแล้ว

เรามาดูวิธีการปรับสภาพจิตใจกับการดูแลสุขภาพร่างกายอย่างไรเพื่อรับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้นจนมีชีวิตรอดมาถึงปัจจุบันนี้

1. การทำใจยอมรับ ว่าร่างกายเราเจอปัญหาความเจ็บป่วยแล้ว แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายกับปัญหาการเจ็บป่วยเรื้อรังตลอดระยะเวลา 15 ปีมาแบบต่อเนื่อง สุดท้ายเราก็ทำได้โดยอาศัยหลักของธรรมชาติที่ว่า “สรรพสิ่งเกิดขึ้น คงอยู่ และดับไป”
2. การนั่งสมาธิ ฝึกการหายใจ การเล่นโยคะเพื่อช่วยให้จิตใจสงบลง การนับลูกปะคำเพื่อให้จิตใจมีสมาธิ การเขียนบันทึกประจำวันเพื่อช่วยด้านความจำช่วยรื้อฟื้นความจำระยะสั้น
3. การงดรับประทานอาหารที่มีผลเสียต่อสุขภาพทุกชนิด หรือกินให้น้อยที่สุด เช่น เครื่องดื่มแอลกอฮอล์  กาแฟ  อาหารหมักดอง  อาหารที่เพิ่มระดับโฮโมนเพศ นมถั่วเหลือง  น้ำมะพร้าว  ดูแลสุขภาพตนเองมากขึ้น ลดการดื่มนมไปโดยปริยาย เพราะหากเดือนใหนร่างกายมีระดับโฮโมนสูงผลกระทบที่ตามมา คือเลือดประจำเดือนจะออกมากกว่าปกติ ถึงขั้นกินยาลดเลือดออกเลยทีเดียว
4. การสร้างกำลังใจให้กับตนเอง หาแหล่งพักผ่อนหย่อนใจ ที่สามารถทำได้และใกล้ตัว เช่น การดูหนัง ฟังเพลง ผ่านระบบออนไลน์ เพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายเนื่องจากขาดรายได้ ไม่มีงานประจำ
5. การได้รับกำลังใจจากคนรอบข้าง และครอบครัวที่เข้าใจในปัญหาที่เกิดขึ้น

จะเห็นได้ว่า การทำใจยอมรับกับปัญหาด้านสุขภาพนั้น นอกจากจะเสริมสร้างด้วยตนเองแล้ว การได้กำลังจากครอบครัว และคนรอบข้างเป็นกำลังใจที่ทำให้เราผ่านพ้นวิกฤติต่างๆมาได้ด้วยดีเลยทีเดียว

---

สนใจบทความอื่นๆเกี่ยวกับหัวใจติดตามอ่านได้ที่ healthybestcare.com

 

4 กิจกรรมกระตุ้นพัฒนาการสมองของผู้ป่วยสมองเสื่อม

สมองเป็นอวัยวะที่สำคัญของร่างกาย ทำหน้าที่ควบคุม, สั่งการการเคลื่อนไหว, พฤติกรรม และภาวะธำรงดุล (homeostasis) เช่น การเต้นของหัวใจ, ความดันโลหิต, สมดุลของเหลวในร่างกาย และอุณหภูมิ เป็นต้น หน้าที่ของสมองยังมีเกี่ยวข้องกับการรู้ (cognition) อารมณ์ ความจำ การเรียนรู้การเคลื่อนไหว (motor learning) และความสามารถอื่น ๆ ที่เกี่ยวกับการเรียนรู้

การใช้กิจกรรมกระตุ้นสมองเพื่อให้สมองคงระดับการทำงาน ชะลอภาวะเสื่อมถอยเร็วกว่าเวลาอันควร ช่วยลดความแปรปรวนทางอารมณ์  เพิ่มทักษะทางสังคม ส่งผลให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น

 

กิจกรรมกระตุ้นสมองช่วยภาวะสมองเสื่อมได้อย่างไร?

1. กิจกรรมกระตุ้นสมองช่วยการทำงานของสมองในด้านความสามารถในการจดจำ การรับรู้  ความสนใจ ทำให้เกิดความเชื่อมั่นในตนเองในการทำกิจกรรมที่มีเป้าหมายในชีวิต สามารถจัดรูปแบบในการดำเนินชีวิตได้อย่างเหมาะสมตามสภาวะทางเศรษฐกิจและสังคมทั้งการดูแลตนเอง การทำงาน และการพักผ่อนหย่อนใจ
2. กิจกรรมกระตุ้นสมองช่วยให้สามารถควบคุมตนเองได้ดีขึ้นในด้านของอารมณ์และการแสดงออกด้านพฤติกรรม ส่งผลให้สามารถติดต่อสื่อสารกับบุคคลรอบข้างได้อย่างราบรื่น
3. กิจกรรมกระตุ้นสมองช่วยส่งเสริมให้เข้าใจโลกตามความเป็นจริงมากขึ้น 
4. กิจกรรมกระตุ้นสมองช่วยส่งเสริมความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ การเคลื่อนไหวส่วนต่างๆของร่างกาย ให้เกิดความสมดุลในการเคลื่อนไหว

---

กิจกรรมกระตุ้นสมองที่นิยมนำไปใช้เพื่อช่วยกระตุ้นภาวะสมองเสื่อมมีอะไรบ้าง?  แม้ว่าสมองบางส่วนอาจเกิดภาวะเสื่อมตามวัย การขาดสารอาหาร หรือการได้รับอุบัติเหตุ  แล้วส่งผลให้สมองทำงานได้น้อยลง กิจกรรมแต่ละอย่างช่วยกระตุ้นสมองแต่ละส่วนแตกต่างกันไป ฉะนั้นการเลือกทำกิจกรรมให้เหมาะสมและความชอบของผู้ป่วยจะช่วยลดความเบื่อหน่ายในการทำกิจกรรมลงได้ 

เรามาดูกันเลยว่ามีกิจกรรมอะไรบ้าง?

• กิจกรรมกระตุ้นด้านการรับรู้สิ่งแวดล้อมต่างๆ และทักษะความสามารถการรับรู้ด้านอื่นๆ  เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยสมองเสื่อมได้รับรู้เรื่องของ  วัน เวลา สถานที่  บุคคล ทำให้มีความจำที่ดีขึ้น เช่น  การดูละครทีวีช่วยการรื้อฟื้นชื่อนักแสดงต่างๆ  การติดตามเกมการแข่งขันฟุตบอลช่วยรื้อฟื้นชื่อของนักเตะฟุตบอล  การบันทึกข้อมูลผ่านแอบพลิเคชันต่างๆ ช่วยในการบันทึกสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นของผู้ป่วยประจำวันเป็นต้น   การอ่านหนังสือช่วยให้ผู้ป่วยมีสมาธิและฝึกสายตา การดูหนังซีรีต่างๆ   ฟังเพลงตามที่ตนเองชื่นชอบช่วยจดจำชื่อศิลปิน นักร้อง  การเขียนบทความช่วยทักษะการประมวลเนื้อหาและเป็นการระบายความเครียดออกมาทางการเขียน   การวาดรูปเป็นการระบายความเครียดโดยช่วยให้เกิดความคิดสร้างสรรค์และผ่อนคลาย หรือการสะสมแสตมป์ เป็นต้น
• กิจกรรมกระตุ้นด้านความทรงจำ เพื่อช่วยรักษาความทรงจำให้อยู่ในระดับเดิม เช่น การจำหน้าคนพาผู้ป่วยพบปะเพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง คนรอบๆบ้าน  การทายสิ่งของต่างๆในชีวิตประจำวันเช่น ชื่อผลไม้ สัตว์ สิ่งของ   การฟังเพลงช่วยผ่อนคลายอารมณ์  การสวดมนต์ การนับลูกปะคำช่วยให้มีสมาธิจดจ่อ  ทั้งนี้ควรใช้เวลาในแต่ละกิจกรรมอย่างพอเหมาะ  เพื่อลดความกังวลและความตึงเครียด  เป็นต้น
• กิจกรรมกระตุ้นด้านอารมณ์และสันทนาการ โดยอาศัยประสบการณ์ในอดีตของผู้ป่วย  เช่น การใช้รูปภาพ ดนตรี การเล่นเกม  ที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยเพื่อช่วยรื้อฟื้นความทรงจำ  และ เป็นการช่วยปรับอารมณ์และพฤติกรรมของผู้ป่วยได้ หากผู้ป่วยแสดงอารมณ์และพฤติกรรมได้อย่างเหมาะสม  ควรให้คำชมเชยเพื่อให้มีกำลังใจในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมได้อย่างเหมาะสม
• กิจกรรมการออกกำลังกายเพื่อช่วยด้านการเคลื่อนไหวร่างกายของผู้ป่วย และเสริมสร้างกล้ามเนื้อให้มีความแข็งแรงมากยิ่งขึ้น โดยใช้เวลาประมาณ 15 นาทีโดยเลือกกิจกรรมที่เหมาะสมกับสภาพร่างกายและโรคประจำตัวของผู้ป่วย เช่น การเดินออกกำลังกาย  รำมวยจีน  การเล่นโยคะ เป็นต้น

แม้ว่ากิจกรรมดังกล่าวอาจดูว่าเป็นภาระสำหรับผู้ดูแล  แต่ผู้ดูแลสามารถปรับเปลี่ยนกิจกรรมดังกล่าวให้เหมาะสมเพื่อผลลัพธ์ในการทำกิจกรรมเกิดประโยชน์ต่อผู้ป่วยสมองเสื่อมและผู้ดูแลในเวลาเดียวกันได้  ดังสุภาษิตที่ว่า  “ยิงนกนัดเดียวตายสองตัว”

---

สนใจบทความอื่นๆเกี่ยวกับหัวใจติดตามอ่านได้ที่ healthybestcare.com